Rust

God rustte op de zevende dag.
Dit deed Hij met een lach.
Hij wilde graag samen zijn.
Bij ons zijn, dat vindt Hij fijn.
Tijd samen met de mens,
Was vanaf het begin Zijn wens.

Wanneer word ik stil?
Is dit wat ik wil?
Tijd om in Zijn aanwezigheid te zijn.
Vind ik dit ten diepste echt zo fijn?
Of zeg ik dit vanuit pure schijn?
Deze vraag doet pijn!

Het is een keuze elke dag,
Dat ik bij Hem komen mag.
Ik zoek Zijn aangezicht elke dag,
Maar kom ik tot dat punt dat ik met Hem lach?
Kom ik tot het punt dat ik breek,
En is mijn hart voor Hem dan week?

Tja eerlijk?
Vaak niet, maar dan opeens is het daar.
Kwetsbaar aan de voeten van mijn meester, mijn Jezus, mijn Heer!
En dan Zijn er geen woorden meer!
❤️❤️❤️❤️