Leegte

Leegte, stilte, rust, even helemaal niks. Geen mensen, geen geluiden, gewoon alleen in het niets. Genieten van het nu, de zon en de hete koffie van het station. Wachten tot de trein aankomt om je op te halen. Wachten tot het leven weer doorgaat en je weer terug in de drukte bent. Mensen beschrijven het als iets moois en iets fijns.

Drukte, lawaai, opeens alles tegelijk. Van alles wat je nog moet doen, huishouden, mails versturen en niet te laat vertrekken voor het werk. Uitkijkend naar volgende week, even een weekje niks, even genieten van de vakantie. Zuchtend, omdat de tijd maar niet snel genoeg kan gaan. Puffend, omdat je uitgeput bent van alles wat je al hebt gedaan. We beschrijven het als vervelend en frustrerend. Zo snel mogelijk weer door.

Tijdens de drukte gebeuren er zoveel dingen. Je verandert van werk, je slaagt voor de studie, gaat uit huis of verhuist zelfs naar het buitenland. Je hebt mensen die mee vieren en mensen die jou verlaten, of die jij verlaat. Mensen verbazen en mensen stellen teleur. Jij verbaast en stelt anderen teleur. Wij hebben allemaal schuld en beschuldigen allemaal een ander. Maar echt genieten, of echt rouwen daar heb je geen tijd voor. De wekker gaat weer en moet naar het werk.

Tijdens de rust gebeurd er niet zo veel. Je drinkt een hete koffie en geniet van de warme zonnestralen op je gezicht. De frisse geur van de frisse lucht. Even genieten van een heerlijke lunch. En straks, dat zien we dan wel weer. Nu tijd voor het kijken van voor en achteruit. Wat wil ik bereiken in 5 jaar? Wat moet ik daarvoor doen? Maar ook: Wat is er gebeurd toen het zo druk was? Moet ik daar nog wat mee?

Dan komt het moment, dat in de rust plots een trein voorbij rijd. De trein waar je in hebt gereden, afgelopen tijd. Je denk weer terug aan alle feesten en vieringen. Maar ook aan de minder mooie momenten. Momenten van pijn en verdriet, maar ook teleurstelling en eenzaamheid. Soms verwachten we teveel, soms wachten we te veel en zijn we te laat. Te laat om afscheid te nemen of te laat om de keus terug te draaien. Maar soms, soms is wachten juist moeilijk en zijn we te snel. Te snel in een keus, te snel met woorden die kwetsen.

Dan is het moment dat je eigenlijk weer op de trein wil stappen. Stoppen met die gedachten en gewoon weer aan het werk. Even alles vergeten, geen gezeur van mezelf. Geen angst, geen pijn, geen verdriet. Nee dat doe ik niet meer, zo wil ik het niet. Weer even mensen om me heen, drukte, lawaai en alles weer tegelijk. Als ik er over nadenk, misschien is dat een slecht idee. Gevoelens uitzetten, die je hebt gekregen van God. De geniet momentjes achter je laten, terwijl het een zegen is van boven. Op een moment zit de emmer vol, en kan je niet meer. Depressie, burn-out bedenkt het maar. Dingen waar ik niet aan mee wil doen. Niet meer in ieder geval.

Drukte hoeft niet verkeerd te zijn, gewoon even alles vergeten en je ergens op focussen. Maar doe dit niet te lang en neem ook je momenten om te genieten. Want van genieten van de zonnestralen en de mooie momenten ga jij ook stralen op de minder mooie momenten. En dan ben jij weer een zonnestraal voor iemand anders zijn drukke moment.