Soms vraag ik mij af,
Of je weet wie ik ben...
Of je mij ook echt kent...
Of je weet, dat ik echt ben...
Soms vraag ik mij af,
Of je mij als persoon ziet,
Ook mij, in mijn verdriet...
Of jij mij dan nog zo ziet...
Ken jij mij meer,
Dan alleen mij bij naam...
Weet jij mij meer,
Dan alleen van mijn bestaan...
Ken jij mijn diepste pijnen,
De grootste angst die ik heb...
Ken jij de tranen van mij,
Die ik gelaten heb...
De dingen die ik meegemaakt heb,
Heeft mij gemaakt zoals ik nu ben...
De pijnen die ik doorstaan heb,
Heeft mij laten schitteren zoals ik nu ben...
De grote vraag alleen is:
Of jij mij toen al zo gezien heb...
Zoals ik jou altijd al gezien heb...
De grote vraag is: Ken jij mij zoals ik werkelijk ben?
Ken jij mij meer,
Dan alleen mij bij naam...
Weet jij mij meer,
Dan alleen van mijn bestaan...
Ken jij mijn diepste pijnen,
De grootste angst die ik heb...
Ken jij de tranen van mij,
Die ik gelaten heb...
Ook mijn hart is gebroken geweest...
De rugzakken die ik draag gevuld met bakstenen...
In mijn verleden gebroken geweest en soms doe ik dat nog,
Alleen de vraag is: ken jij mij van binnen of is het alleen van buitenom?
Ik heb je altijd gezien als meer dan alleen mijn vriend...
Zelfs in momenten dat ik dit niet altijd heb verdiend...
Het gaf mij de inzicht wie jij altijd voor niet alleen mij bent,
Maar wie jij werkelijk en persoonlijk bent...
En soms heb ik een luisterend oor nodig,
Van wie ik echt weet dat die mij gezien heeft...
Mij niet alleen van buitenaf kent,
Maar innerlijk ook weet wie ik ben...
Ken jij mij meer,
Dan alleen mij bij naam...
Weet jij mij meer,
Dan alleen van mijn bestaan...
Ken jij mijn diepste pijnen,
De grootste angst die ik heb...
Ken jij de tranen van mij,
Die ik gelaten heb...
Reactie plaatsen
Reacties