Help dacht ik, het leven is net een achtbaan.
U sprak en zei: die baan ben Ik ingegaan.
Misschien ben Ik niet altijd zichtbaar aanwezig.
Maar weet daarin ben Ik in alles bezig.
Met dit besef kwam mijn achtbaangevoel tot rust.
Ondanks dat ik soms voel dat ik het verpruts.
Ik zit klaar voor vertrek
En denk, dit is te gek!
Zelfs kinderen stappen in de wagentjes met plezier
En beleven met elkaar veel vertier.
Soms zelfs zonder te kijken gaan ze recht omhoog en omlaag,
Waar ben ik aan begonnen komt dan de vraag.
Heen en weer geslingerd in het leven door zo veel.
Komt Hij steeds opnieuw weer in het geheel.
Hij laat nooit los wat Hij eens heeft gekocht.
Hij houdt mij vast in elke bocht.
In de achtbaan van het leven.
Heeft Hij zo veel te geven.
We stappen in de wagen en ademen samen in.
Dat geeft mij het allerbeste begin.
De wagentjes vliegen weg,
En mijn buik heeft even pech.
Maar we zijn vertrokken in de baan
En kunnen vanaf nu alleen maar gaan.
Zo mag ik mij overgeven aan mijn Koning.
En dat geeft mijn leven een veilige woning.
De wagen is tot stilstand gekomen.
En heeft adrenaline niet voorkomen.
Zo mag ik gevuld gaan van vrede
En dank Hem daarvoor bij elke schrede.
Zijn kracht is altijd in mij
En maakt mij in alles blij.
In de achtbaan van het leven,
Heeft Hij zo veel te geven.
Ik hoef alleen maar te gaan,
In Zijn uitgestippelde baan.
Dank U Heer voor de achtbaan van het leven.
Zo dankbaar dat ik U mijn leven mag geven.
Reactie plaatsen
Reacties