Psalm 18:17

'God reikte naar mij,  pakte mij vast en trok mij uit het diepe water omhoog.'
Je kunt soms verzinken in alles waar je mee bezig ben en wat op je af komt. Het kan voelen als golven die over je heen slaan. Je kan je eerst nog standhouden in alles wat over je heen slaat, maar op gegeven moment zijn de golven je te veel geworden en val je om. Nu lig je in het water en kan je niet zwemmen, omdat je krachten zijn uitgegaan naar het standhouden. Juist nu het harder gaat stormen en de golven groter worden, lig jij zonder kracht in het water. Je begint te verdrinken in werk, school, feesten, familie, problemen, angsten enz. Op dat moment wil God naar je toe komen. Hij loopt over het water en over de golven heen om naar jou toe te lopen en een hand uit te steken en je uit het diepe water te trekken. Zonder Zijn hulp kan jij het niet aan, zonder Zijn hand was jij verdronken in het water en lag je in de diepste zee van je leven. Maar dat is niet gebeurd, Hij heeft je op het juiste moment omhoog getrokken zodat je samen met God, de Vader, kan lopen over water. Hij neemt je mee naar de kust waar de golven je niet kunnen berijken. Het enige wat je moet doen is Zijn hand pakken en je overgeven aan Hem. Eenmaal op de kust zal je terug kijken naar de storm waar jij midden in zat. Jesus spreekt de storm van jouw leven toe om te gaan liggen. In je hart word je geraakt door de rust die je nooit hebt gekend. De golven in jouw leven zijn nu gaan liggen. Ze zijn er nog wel, maar je kunt  nu standhouden in de kleine bewegingen in het water. God wil nu met Zijn golven over jou heen komen, namelijk met golven van liefde die je niet omver slaan.